Αν και διατυπώθηκαν για πρώτη φορά οι ισχυρισμοί που χρησιμοποίησε ο πρώην πρωθυπουργός για να διαφοροποιηθεί από τις κυβερνητικές θέσεις στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και πιο συγκεκριμένα στις ελληνοτουρκικές θέσεις, ο τόνος και οι οξείες εκφράσεις που περιείχαν τα λεγόμενά του κ. Σαμαρά δεν άφηναν κανένα περιθώριο στο Μέγαρο Μαξίμου για να επιμείνει στη «γραμμή» για μη σχολιασμό των απόψεων των πρώην πρωθυπουργών.

Μόλις έγινε γνωστό το περιεχόμενο της συνέντευξης Σαμαρά στο κυριακάτικο «Βήμα», στο πρωθυπουργικό γραφείο σήμανε συναγερμός και στην έκτακτη σύσκεψη που συγκλήθηκε, κοινή ήταν η πεποίθηση των συμμετεχόντων συνεργατών του κ. Μητσοτάκη ότι δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητη η κλιμάκωση της επιθετικής στρατηγικής του πρώην πρωθυπουργού.

Ομοφώνως εκτιμήθηκε ότι η διαγραφή του, τόσο από την κοινοβουλευτική ομάδα, που ανακοινώθηκε άμεσα, όσο και από το κόμμα, που προαναγγέλθηκε για τη Δευτέρα που θα συνέλθει η Επιτροπή Δεοντολογίας, ήταν επιβεβλημένη, καθώς οποιαδήποτε ανοχή στους ανοίκειους χαρακτηρισμούς της συνέντευξης ή χρονοτριβή στην αντίδραση της κυβερνητικής ηγεσίας θα έστελνε λάθος μήνυμα στην κοινωνία και θα υπονόμευε την κυβερνητική σταθερότητα.

Άλλωστε, όπως μετέδιδαν πηγές του Μεγάρου Μαξίμου, τα μηνύματα που έφθαναν από στελέχη της ΝΔ, καθώς είχαν αρχίσει να διακινούνταν σε site τα λεγόμενα του κ. Σαμαρά στην επίμαχη συνέντευξη, ήταν «μην τον ανέχεστε άλλον».

«Σενάρια επιστημονικής φαντασίας τα περί μειοδοσίας»

Αναλυτικότερα, επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου υποδείκνυαν τους ακόλουθους έξι λόγους για τους οποίους κατέστη αναπότρεπτη η αποπομπή του κ. Σαμαρά από την κυβερνητική παράταξη:

Πρώτον:⁠ «⁠Ο κ. Σαμαράς επέμεινε στην προσβλητική διαστρέβλωση δηλώσεων του υπουργού Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη περί δήθεν "μειοδοσίας", υιοθετώντας τις μεθόδους "κοπτοραπτικής", τις οποίες είχε καταγγείλει κατ’ επανάληψη η κυβέρνηση.

Ήδη από τις 7 Οκτωβρίου, άλλωστε, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών είχε τονίσει την πραγματική και μόνη ερμηνεία των δηλώσεων του υπουργού. Επαναλαμβάνοντας την αληθινή διατύπωσή του που ήταν εντελώς διαφορετική: "Εάν είναι να κάνω καλό στον τόπο μου και να καταφέρω χωρίς να ζημιωθεί η πατρίδα μου έστω και κατ΄ ελάχιστο, να προασπίζονται τα συμφέροντά της, ενώ από κάποιους θα χαρακτηρίζομαι ως μειοδότης, τότε ας χαρακτηριστώ".

Καμία σχέση, λοιπόν, με "μειοδοσίες". Ωστόσο ο κ. Σαμαράς στη συνέντευξή του υιοθέτησε τις ύπουλες παρερμηνείες κάποιων κύκλων. Μάλιστα, με προκλητική διάθεση κάλεσε τον πρωθυπουργό "να στείλει σπίτι τους όποιους δηλώνουν ότι στο όνομα της φιλίας και ηρεμίας με την Τουρκία ας χαρακτηρισθούν και μειοδότες".

Η κυβέρνηση υπερασπίζεται αποδεδειγμένα τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα στην πράξη. Δεν δέχεται μαθήματα πατριωτισμού από κανέναν. Όσο για τα περί "μειοδοσίας", δεν είναι παρά σενάρια επιστημονικής φαντασίας, τα οποία τελευταία δεν τολμούν να αρθρώσουν ούτε βουλευτές της αντιπολίτευσης».

«Ο προσωπικός φανατισμός γίνεται εθνική μυωπία»

Δεύτερον: ⁠«Ο κ. Σαμαράς κατηγόρησε, επίσης, με ανοίκειο τρόπο τον Πρωθυπουργό και ταυτόχρονα πρόσβαλε και τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη, λέγοντας ότι οι δύο ηγέτες δήθεν "χαριεντίζονταν" με τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν και με τον πρωθυπουργό της Αλβανίας Έντι Ράμα. Όταν όλοι είδαν και ξέρουν ότι το συγκεκριμένο περιστατικό αφορούσε μία δεκάλεπτη συνομιλία, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής στην Βουδαπέστη.

Ο κ. Σαμαράς θεωρεί, άραγε, «χαριεντισμό» το γεγονός ότι για πρώτη φορά στα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ένας Τούρκος Πρόεδρος συνομίλησε με τον επίσημο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ένα κράτος, μάλιστα, το οποίο υποτίθεται ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει; Ο προσωπικός φανατισμός γίνεται, κάποτε, και εθνική μυωπία».

«Γιατί έκανε 4 συναντήσεις με τον Ερντογάν;»

Τρίτον: «⁠Ο κ. Σαμαράς κατήγγειλε ακόμη την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό ότι συνομιλούν με την Τουρκία. Ο ίδιος, όμως, ως πρωθυπουργός στο διάστημα 2012-2014 είχε συναντηθεί με τον Ερντογάν 4 φορές. Και επί της δικής του διακυβέρνησης έγιναν 6 κύκλοι διερευνητικών επαφών με την Άγκυρα.

Όλα αυτά, ενώ τότε η Τουρκία υποστήριζε τις ανιστόρητες και παράνομες θέσεις της. Έθετε ζητήματα “γκρίζων ζωνών”. Διατηρούσε τον στρατό Κατοχής στην Κύπρο. Απειλούσε την Ελλάδα με casus belli. Ενώ τα μαχητικά της παραβίαζαν σε καθημερινή βάση τον εθνικό μας εναέριο χώρο. Κι όμως, ο κ. Σαμαράς συναντούσε τον Ερντογάν…»

«Γιατί ενέπλεξε τον Καραμανλή;»

Τέταρτον: «Ο κ. Σαμαράς στην άκαιρη συζήτηση στην οποία επέμεινε να δώσει συνέχεια γύρω από την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ενέπλεξε και τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Από το περιβάλλον του τελευταίου, πάντως, δήλωσαν ότι “δεν υπήρξε καμία προσυνεννόηση”.

Η απόφαση για την Προεδρία της Δημοκρατίας θα ανακοινωθεί αποκλειστικά από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στον χρόνο που πρέπει, προασπίζοντας το κύρος του θεσμού και το πρόσωπο της Προέδρου».

«Η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνον ως φάρσα»

Πέμπτον: «⁠Ο κ. Σαμαράς εξέφρασε, εντέλει, την πλήρη διαφωνία του με το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής, υιοθετώντας ακραία ψεύδη και διαστρεβλώσεις. Το περιεχόμενο των θέσεών του όπως και το ύφος με το οποίο τις επενδύει είναι εκτός πλαισίου της κυβερνητικής πολιτικής ου έχει τη λαϊκή έγκριση. Αλλά κι εκτός του θεσμικού πλαισίου υπευθυνότητας που προϋποθέτει η θέση ενός πρώην Πρωθυπουργού και πολιτικού αρχηγού. Αυτονοήτως, συνεπώς, τίθεται και ο ίδιος, για δεύτερη φορά, εκτός Ν.Δ.

Όσοι οραματίζονται μία συρρικνωμένη Νέα Δημοκρατία στο μέτρο του 18%, ας αναλογισθούν ότι με τη στρατηγική Μητσοτάκη η ΝΔ κέρδισε τρεις εθνικές εκλογές με ποσοστά της τάξεως του 40%. Κι όσοι ζητούν μία κυβέρνηση αιχμάλωτη συμφερόντων και εσωτερικών συσχετισμών, ας το ξεχάσουν. Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Κι όταν αυτό επιχειρείται, παίρνει τη μορφή της φάρσας».

«Η κυβερνητική πλειοψηφία συνεχίζει χωρίς τον κ. Σαμαρά»

Έκτον: «⁠Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι αυτή που ισχυροποίησε τη χώρα μας σε αμυντικό, διπλωματικό, γεωστρατηγικό και οικονομικό επίπεδο. Είναι η κυβέρνηση που ενίσχυσε όσο ποτέ άλλοτε την αμυντική μας δύναμη με την προμήθεια των μαχητικών Rafale, των φρεγατών Belharra και την παραγγελία των F 35, θωράκισε τα σύνορά μας στον Έβρο και στα νησιά, υπέγραψε τον καθορισμό ΑΟΖ με Αίγυπτο και Ιταλία, επεξέτεινε τα 12 μίλια στο Ιόνιο και ισχυροποίησε την Ελλάδα με στρατηγικού χαρακτήρα αμυντικές συνεργασίες, όπως συνέβη με Γαλλία και Ηνωμένες Πολιτείες.

Η κυβερνητική πλειοψηφία συνεχίζει σταθερά την πορεία της για την υλοποίηση του προγράμματός της, χωρίς τον κ. Σαμαρά. Για καλύτερους μισθούς και συντάξεις. Ένα αναβαθμισμένο ΕΣΥ. Και ένα κράτος ψηφιακό, στην υπηρεσία του πολίτη. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να παίζει με τη σταθερότητα της πατρίδας σε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς».